راه
همچون باد در راهم
تا دوباره راه رفته را یک بار دیگر
مرور کنم
شاید در این راه پر پیچ و خم
نسیمی با من همراه شود
و من
من همچون باد در راهم
افسوس در این راه دیگر
نسیم مهر بانی پیدا نیست
در این راه طولانی
نسیم ها به به طوفان ترسناکی
تبدیل شده اند
راه دل 
در این را ه دوباره خسته می شوم
و دوباره دل ترک خورده ترک دیگر می خورد
میرم تا دوباره جان بگرم
ولی
دوباره میمیرم
در این گورستان راه دیگر بادی گذر
نمی کند تا دوباره مرا در این راه یاد کند
اندیشه های دور
- دل های بزرگ و احساس های بلند عشق های زیبا و پرشکوه میسازد
- اگر قادر نیستی خود را با لا ببری همانند سیب باش تا به افتادنت اندیشه ای رابالا ببری
- به سه چیز تکه نکن .غرور.دروغ. عشق. ادم با غرور می تازد با دروغ می بازد و با عشق میمیرد
- ترجیح میدهم با کفش هایم در خیا بان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکر کنم
قصر خیال
دستان سبز را باز کن
از جان دل اوز کن
جام شراب ناب کو
من تشنه هستم . پس اب کو
مستی نکن .با من بیا
اما نپرس. دیگر کجا ؟
با تو به دریا می روم
در اوج رویا میروم
تا گرمی اندیشه ها
تا کوی عاشق پیشه ها
تا پای ان رود بلور
سر چشمه های پر غرور
گر تو بیایی می رویم
جایی که ما هم گم شویم
با مستی چشمان تو
سر سبزی دستان تو
من قصری از گل ساختم
فرش سپید انداختم
چشمه ای بسی از نور ها
بگشوده اند از دور ها
انجا که ره مهتابی است
رنگ مهبت ابی است
غم ها همه اواره اند
عاشق کشان ه۹مه اواره اند
عاشق کشان همه بی چاره اند
انجا اگر وارد شوی تا اوجگیتی می روی
از این خاکستری فریاد
تو می دانی
در این بیداد انسانی
در این صحرای تو فانی
که چشمی اشک چشم دیگر را هم نم بیند
و یا دستی به یاری خار را از پای بی پایی نمی چیند
کلام عشق و رویایش فقط افسانه گنگی است
که گاهی
ما دران قصه ها
با کودکان خویش می گو یند
از ان روزی
که عشق در قلب ها پوسید
سیا هی جامعه
خورشید را پوشید
از ان روزی
که نفرت در دل سرد بشر پر زد
تباهی و ریا کاری به دنیای قشنگ قصه ها سر زد
ما ماندیم و تنهایی
و ما ماندیم و بیماری دلمان
و ماندیم
و سر مایی
که دل ها را به ویرانه خانه سرد سیاهی برد
همه اندیشه های سرد فردا مرد